Paulina Kwietniewska
Paulina Kwietniewska - malarka, która swoją pasję z powodzeniem przekuła w zawód, od 8 lat zajmując się jedynie pracą artystyczną. Kształciła się przede wszystkim w Londynie, uczęszczając do klasycznych akademii i ucząc od swoich ulubionych artystów. Przez ten czas wykonała około tysiąca portretów na zamówienie w różnych technikach rysunkowych i malarskich dla klientów z całego świata. Od dwóch lat tworzy też murale oraz uczy klasycznych technik malarskich podczas kursu rysunku w łódzkich i warszawskich pracowniach.
Jako mała dziewczynka dużo chodziłam do muzeum. Przyznam, że nie lubiłam tych wycieczek – bolały mnie nogi, obrazów było zbyt wiele, w dodatku nie wolno było biegać ani hałasować. Przy moim temperamencie wszystkie te czynniki sprawiały, że spacery po wystawach dłużyły mi się w nieskończoność. Mimo to, kochałam rysować i oglądając prace mistrzów, często nachodziły mnie refleksje. Co sprawiało, że obrazy na ścianach wyglądały inaczej niż moje rysunki? Gdzie leżała różnica między pięcioletnią mną a Rembrandtem? Co robiłam nie tak?
Mimo że dalej nie udało mi się Rembrandta dogonić (i prawdopodobnie nigdy mi się nie uda), do dziś nie przestałam szukać odpowiedzi na te pytania. Teraz, już jako dorosła kobieta, z uwielbieniem odwiedzam muzea, analizując napotkane dzieła pod względem technicznym i formalnym; staram się wyciągać wnioski i w myślach odtworzyć sposób pracy artysty. Z nostalgią spoglądam też w przeszłość i często myślę o tym, jak długo musiałam czekać na to, aby ktoś zwrócił mi uwagę na jakiś błąd, który przez lata powtórzyłam wielokrotnie; jak długo nie rozumiałam pewnych zagadnień i błądziłam w zawiłościach problemów rysunkowych i malarskich.
Na moje warsztaty i kursy rysunku często przychodzą osoby z dużym doświadczeniem, niejednokrotnie absolwenci Akademii Sztuk Pięknych czy Architektury. Gubią się, bo mimo praktyki, nie potrafią samodzielnie zlokalizować swoich błędów, a przez to ciężko im podnieść jakość swoich prac. Zauważyłam, że wielokrotnie są to proste, lecz fundamentalne zmiany i że zaledwie kilka drobnych rad może zainspirować diametralną różnicę w ich rysowaniu i malowaniu. Z tego powodu postanowiłam zebrać w kilku punktach wskazówki, których najczęściej udzielam na warsztatach. Poniżej znajdziesz pierwszy z nich.
Mam nadzieję, że tych kilka rad skróci Twoje błądzenie, a opisane sposoby na rozwiązywanie problemów usprawnią proces twórczy i pomogą Ci z większą lekkością szukać własnej formy wyrazu.
Pamiętaj, że rysunek realistyczny to aktywność oparta przede wszystkim na obserwacji. Zanim zaczniesz rysować, rozplanuj, gdzie na kartce rysunek będzie się kończył, a gdzie zaczynał. Zaznacz zewnętrzne krawędzie swojego rysunku – górę i dół oraz boki. Zastanów się, jaki kształt ma przedmiot Twojej obserwacji. Wyobraź sobie pudełko – jakiego kształtu karton byłby potrzebny do zapakowania tej rzeczy? Czy byłoby prostokątne i pionowe, czy może poziome lub kwadratowe?
Na początku staraj się korzystać z prostych linii, które wyznaczą kierunki. Linia gięta przywodzi na myśl kulę, a specyfiką kuli jest to, że nie ma kierunku (to znaczy, że z każdej strony i pod każdym kątem wygląda tak samo ze względu na nieskończoną ilość płaszczyzn). Linie nie muszą się łączyć. Pracujemy od ogółu do szczegółu.
Zastanów się, jaki jest ogólny odbiór tego, co rysujesz. Może to być na przykład: jasne na ciemnym, duże i małe. Jakie jest Twoje pierwsze wrażenie? Jak można opisać tę kompozycję w kilku słowach? Przez cały czas rysowania/malowania sprawdzaj, czy taki jest również odbiór Twojej pracy.
Pamiętaj, aby podczas rysowania odchodzić od pracy i spoglądać na nią z daleka. Jeżeli w zasięgu wzroku masz zarówno swój rysunek, jak i przedmiot obserwacji, łatwiej będzie Ci w ten sposób wychwycić błędy.
W dużych kształtach szukaj mniejszych. Zastanów się, czy coś Ci przypominają – serce, dziób kaczki, trójkąt, zająca czy jakikolwiek inny znajomy kształt. Dużo łatwiej jest dokładnie przerysować rzecz, którą wizualnie kojarzymy niż abstrakcyjną formę.
Nie zniechęcaj się. Nawet w pracy profesjonalnych artystów praktycznie zawsze jest moment, w którym obraz wygląda źle – jest dużo faz przejściowych, to nieuniknione. Ważne, żeby nauczyć się wyłapywać i naprawiać własne błędy. Jeśli nie wiesz, w czym leży problem, spytaj o to inne osoby – nie musi to być ktoś, kto rysuje. Większość ludzi z łatwością wyłapie pewne różnice, których Twoje oko, zmęczone rysowaniem, nie będzie zauważać.
Rób przerwy, podczas których nie będziesz patrzeć na swój obraz. Możesz go odwrócić lub wyjść do innego pomieszczenia. Kiedy Twój wzrok odpocznie, łatwiej będzie Ci realnie ocenić, na jakim etapie jest Twoja praca oraz co można w niej poprawić.
Archiwizuj swoje prace, nawet jeśli nie do końca sprostały Twoim oczekiwaniom. Ważne, żeby mieć świadomość tego, ile pracy zostało już wykonane, jak wiele szkiców powstało z Twojej ręki oraz jak znaczący jest to progres. W chwilach zwątpienia bardzo chętnie wracam do swoich starych obrazów – dzięki temu widzę, z jakich błędów już wyrosłam i ile rzeczy przestało być dla mnie trudne.
Pamiętaj, że rysunek i malarstwo to czasochłonne zajęcia, a opanowanie tych umiejętności zajmuje lata – nie zmienia to jednak faktu, że jest to droga fascynująca, a kiedy zażegnasz trudności formalne, pojawią się nowe problemy artystyczne, z którymi będziesz się mierzyć.
Życzę Ci powodzenia i wytrwałości, a jeśli masz jakieś pytania, możesz mi je śmiało zadać na Instagramie
Zapraszam też na moje warsztaty i kursy rysunku. Wszystkie szczegóły znajdziesz tutaj:
2 razy w miesiącu damy Ci znać o nowych warsztatach, ciekawych twórcach i inspirujących artykułach.
