Największe osiągnięcie Marty to nie obecność w Dzień Dobry TVN ani artykuły naukowe, które powstały na temat jej tkanin. To wszystko jest istotne, ale dla Marty najważniejszy jest własny styl, radość tworzenia, liczne wystawy i klienci z różnych stron świata.

Jak to się zaczęło? W dzieciństwie, w krawieckiej pracowni babci. To tam Marta nauczyła się szyć, haftować i robić na drutach. Choć marzyła o malarstwie, trafiła do klasy tkackiej w liceum plastycznym. Potem zainteresowała się artystycznym projektowania ubiorów, teraz wszystko łączy się w jedną całość. Sztuka, projektowanie i tkactwo.Ważne miejsce w jej życiu zajmuje też natura. Marta to artystyczna dusza, która lubi, gdy rzeczy dzieją się poza schematem. Nie wyobraża sobie życia bez ogrodu, lasu, zapachu ziemi po deszczu i własnoręcznie upieczonego chleba.

Jej warsztaty tkackie to spokojna, uważna praca z kolorem, rytmem i fakturą. Nie traktuje tkactwa jak techniki, dla niej to proces, który pozwala się zatrzymać, wyciszyć i po prostu być. Marta pokazuje, że tkactwo może być swobodnym eksperymentem, w którym można tworzyć ubrania, dywany, biżuterię, rzeźby, albo coś, co nie ma jeszcze nazwy. Pracuje głównie z naturalnymi materiałami: linami konopnymi, sizalem, włóknami roślinnymi czy tkaninami z recyklingu. Sama barwi swoje przędze, wykorzystując roślinne pigmenty. Do tkanin dodaje drewno, kamienie, elementy rzeźbiarskie, a w procesie używa ogień, wodę, ziemię i powietrze. Właśnie tak powstają prace osadzone w naturze i bliskie człowiekowi.

Swoją pierwszą pracownię otworzyła pod Krakowem, w małym pokoju na strychu, przy starym krośnie gobelinowym, które sama złożyła. Dziś tworzy nowe miejsce w Beskidzie Niskim. W pracowni Marthafariart zaprasza innych do wspólnego tworzenia, pokazując, że tkactwo potrafi być jednocześnie relaksujące i twórcze.